Waar krijg jij happy feet van?
Over dromen die uitkomen, met een ander gevoelde realiteit...
Toen ik 11 jaar was nam mijn peter me op vakantie met de mobilhome mee naar Portugal. Daar ging hij met enkele vrienden kitesurfen en windsurfen. We verbleven achter een duin in een kleine, lokale camping. Een van de surfers zei dat ik “surfersvoeten” had. Dicht bij de grond, een groot oppervlak en stevig. Ook wel platvoeten met andere woorden. ;-) Ik leerde toen de term "hang loooooooose" met het duimpje en de pink in de lucht. Dat wilde ik ook! Een surfersgirl. Een échte.
Meegaan met de stroom van de dag, de wind, de zee, de getijden, de zon… Doorheen de jaren en ouder worden, geraakt die “hang loose” vibe (oftewel, loslaten, relaxen, hangen) vaak meer naar de achtergrond. Het leven werden to do lists met vaak onbewust presteren. Ook met heel wat dingen die ik zelf graag doe en wil doen, al voel ik de druk op mijn lichaam van de prestatiemaatschappij. Ver weg van het natuurlijk ritme.
Tijdens mijn leerproces tussen 2021 en '22 om te kitesurfen botste ik geregeld met mezelf en soms ook letterlijk tegen rotsen. Dan weer was de wind zo hard dat ik niet kon blijven staan dat het me frustreerde, de andere keer te weinig wind of de wind kwam in vlagen. Over de wind hebben we geen controle. Niks, nada... noppes. In die frustratie leerde ik (uiteindelijk). Over mezelf en met mezelf. Door er nu over te schrijven, neem ik de tijd om er bij stil te staan, aan te komen en te reflecteren. Wat ervoer ik?
Ik wilde het zo graag kunnen. Deze drijfkracht is een goed iets doordat het mijn motor in beweging zet. Interne drive maakte dat ik mijn wetsuit aandeed, ook al bestond de kans dat het weer niet ging lukken. Het maakte dat ik naar het water ging, ook al was het koud. Het liep niet van een leien dakje en ik werd boos. Op mezelf en op mijn partner. "De wind is te hard! Ik kan niet blijven staan!" Ik leerde dat ik tijdens de boosheid naar mezelf toe vooral verstilde. Buiten werd het stil, binnen luider, mijn gezicht verstarde. Ik kan het niet. Ook mijn partner kwam in de vuurlinie. Naar hem uitte ik dit vooral door kort te reageren en slechtgezind te worden. Boos op mezelf, boos op de wereld.
In communicatie zochten we waar we nood aan hadden, zodat ik minder zou verstillen en verstarren. Door zachtmoedigheid en doorzetting kwam er een lievere stem die tegen me zei: "Kom op Thalia, duwen op de benen. Je kan het! Hop, voulez voulez! Rustig blijven, ademen, het is niet zo erg." Ik botste nog 2 keer tegen de rotsen, klom meer dan 10 keer met de kite over de rotsberg en weende uit frustratie. En toen kwam het moment dat we voor het eerst samen op het water stonden. Na meer dan 1 jaar kon ik het!! Foto's volgen... ;-)
Trots. Overwinning van rotsen en bergen... En vooral een overwinning voor de boosheid in mezelf die werd verzacht.
Zacht in eigen kracht. Soms eerst frustrerend, dan lerend.
#sea #tenerife #kitesurf #beach #surfer #surfergirl #frustrate #learn #anger #criticism #selfcriticism #growth #stillness